هانس یروگن آیزنک روان درمانگری را روشی نا شناخته برای حل مشکلات نا مشخص وبا نتایجی پیش بینی نا پذیر تعریف می نماید که برای این روش،آموزش بسیار سخت ودشواری توصیه شده است.
تایلر مشاوره را واژه ای می داند که هر کس می فهمد، ولی هیچ دو نفر آن را یکسان درک نمی کنند و حتی در بین آنها که به صورت حرفه ای مشاور هستند،اجماعی وجود ندارد.
بلاچر با پنج پیش فرض مشاوره را از درمانگری جدا می کند:
1-مراجعان مشاوره را به عنوان بیمار روانی در نظر گرفته نمی شوند.
2-مشاوره بر حال و آینده تمرکز دارد.
3-مراجع ،مراجع است نه بیمار.
4-مشاور از لحاظ اخلاقی ،خنثی یا فاقد اصول اخلاقی است.
5-تمرکز مشاوره بر تغییر دادن رفتار است.